Kathedraal van Granada

Historia

De Kathedraal van Granada, hoofdkerk van het aartsbisdom Granada, is een zeer groot kerkgebouw, hoofdzakelijk uit de renaissancetijd. De kathedraal is 115 meter lang en 67 meter breed. Zij is gewijd aan de Maagd van de Incarnatie.BouwgeschiedenisNadat Granada in 1492 door de christenen was heroverd, werd Granada zetel van een aartsbisschop. In 1501 besloot het katholieke koningspaar tot de bouw van een nieuwe, grote kathedraal op de plaats van de belangrijkste moskee van de stad. Deze werd echter vanaf 1507 eerst nog decennialang als kathedraal gebruikt. De nieuwe kathedraal moest als annex een grafkapel voor de koningen krijgen. De bouw van deze koninklijke kapel in gotische stijl begon in 1505, een jaar na de dood van koningin Isabella I van Castilië. De bouw in werd voortgezet door Ferdinand II van Aragon en in 1517, een jaar na diens dood, voltooid.Pas in 1518 leverde bouwmeester Enrique Egas het ontwerp voor een kathedraal in gotische stijl; in 1523 werd met de bouw begonnen. Egas werd in 1528 al ontslagen en opgevolgd door Diego de Siloé, die een nieuw ontwerp in Renaissancestijl indiende, gebruik makend van de al gelegde fundamenten. Hij ontwierp een vrijwel rond priesterkoor in het oosten, dat met steun van keizer Karel V, die ook koning Karel I van Spanje was, voortvarend gebouwd werd en in 1561 in gebruik genomen kon worden. Karel V had het monument als mausoleum van de Spaanse koningen gedacht, maar die functie kreeg uiteindelijk het klooster Escorial bij Madrid.

"La Catedral, siempre la gran Casa y representación de la ciudad, es especialmente impresionante en Granada, proyectada capital de Occidente, Viejo y Nuevo Mundo en la primera mitad del siglo dieciséis.Sus enormes columnas y precioso espacio blanco marcan el tiempo del Renacimiento europeo. La quieta fuerza que emana del centro del círculo del presbiterio, Cristo en la Eucaristía, Dios en el mundo material."