Zamek Gibralfaro

Historia

Zamek Gibralfaro – zamek w Maladze, wzniesiony przez Jusufa I, muzułmańskiego władcę Grenady w pierwszej połowie XIV wieku.Zamek wzniesiono na górze o wysokości 131 m n.p.m., dla obrony położonej u podnóża góry starszej twierdzy, z która połączony jest przejściem, chronionym jedną linią murów.Nazwa góry wywodzi się od arab. Jabal – góra i grec. Pharos – latarnia, wskazując na używanie góry jako dawnego znaku nawigacjnego.Przed wybudowaniem zamku znajdowały się tam zabudowania fenickie.Po zdobyciu Malagi przez Hiszpanów w 1487 roku, zamek był rezydencją Ferdynanda II Katolickiego i jego żony Izabeli I Katolickiej. Zamek pełnił rolę militarną do 1925 roku.Zamek był budowany z uwzględnieniem nowych ówcześnie rozwiązań. Biegnące zygzakiem mury pozwoliły zrezygnować z budowania baszt flankujących, a główna brama, umieszczona w najniższej części, została zbudowana w taki sposób, że atakujący, po sforsowaniu jednych drzwi, musieli zmienić kierunek i zdobywać drugie drzwi, podczas gdy obrońcy mogli razić ich ze szczytu pozbawionej dachu bramy.

"La fortaleza de Gibralfaro domina toda la ciudad, encontrándose enclavada en la cresta de un alargado monte situado a 132 m. sobre el nivel del mar. Desde tiempo inmemorial esta fortaleza fue la gran atalaya no solo para observar la población asentada al pie de su falda occidental, sino los accesos a ella por tierra y mar. Ocupa una superficie de 21.310 m², incluyendo Coracha y Barbacana. El recinto interior ocupa 12.630 m², y está encerrado por una fuerte muralla que mide 733 m. y que consta de 30 lienzos y 8 torres, en su mayoría macizas.El castillo de Gibralfaro fue construido en el siglo XIV para albergar las tropas la Alcazaba, convirtiéndose en la fortaleza más inexpugnable de todo Al-Ándalus"